martes, 31 de mayo de 2011

Boas Noites, si todavía podes telas.

Non lle debo nada a naide, e moito menos explicacións a alguén coma ti. Que aínda que me suba algo que fai que o estómago se me peche e me comece unha dor, non vou decir nada, vou seguir cara adiante coma se ti non existises. E si te vexo? Pois si te vexo vinte e adeus moi boas. Pensabas que me pararía a mirarte? A mirar como cambiaches? Non, tranquilo que non, e si o faigo, tranquilo que eso tampoco o saberás. Igual me tes por burriña, pero aínda ahora sigo sendo máis lista ca ti, mágoa que te esteas a perder tantas cousas. Sabes que aprendín durante este ano? Que gilipollas así abondan por todo lados, ás veces hasta lles choramos a ausencia e despos ris por non chorar, sobretodo pola mágoa que che da terlle chorado a ausencia a alguén así. Digo "así", pero ti xa entendes  a que me estou a referir, non? Apeneime de min mesma, sabías? Querer tanto a alguén para acabar transformandoi noutro verbo tan noxento, desde logo, ver para creer, porque para outra cousa non vales. Iso, que boas noites e que desfrutes do martirio.

lunes, 23 de mayo de 2011

Ahora somos como extraños

No puede ser, no, no, es que no puede ser. No puede ser que intente dormirme y en un flash de sueño escuche tu voz diciendo mi nombre. No tienes ese derecho ¿sabes? Lo perdiste hace demasiado. Y no es justo, no es justo que sigas ahí apareciendo cuando se te antoja como si nada, porque aunque solo sea por un segundo a mi se me acelera el corazón y a veces parece que se me va a salir. Entonces miro en el calendario el día que es y me doy cuenta que solo ha sido una jodida mala pasada, una mala pasada que hace que me cueste volver a dormirme por miedo a volver a escucharte. Que no me deja tranquila, que me atormenta y me da vueltas en la cabeza. ¿Por qué no eres capaz de irte ya de mi vida? De verdad, lárgate. Somos dos putos extraños, dos desconocidos y sin embargo.. ¿De qué va todo esto? Creo que nunca lo entenderé.

miércoles, 11 de mayo de 2011

On the air.

No siempre todo es lo que parece. A veces simplemente nos gusta jugar e ir un poco mas allá. Jugamos y arriesgamos, aunque podamos fallar y terminar perdiendo. Ni lo bueno es tan bueno, ni lo malo tan malo. Todo es y tiene que ser en su justa medida. Pero de vez en cuando, excederse un pelín más no es tan malo como nosotros pensábamos, o quizá si. Quién sabe.

lunes, 9 de mayo de 2011

¿Algo más?

Hablan de amistad y ni siquiera saben lo que eso realmente significa. Pero no importa, solo les gusta hablar y es lo que hacen, hablar, hablar y si pueden, hablar un poco más. Pero, que ya cansas. Si quieres, para ampliar tu cultura, te digo que la amistad es estar al lado de un amigo día y noche si hace falta, que te llamen a la hora que sea porque necesitan hablar y que a ti no te importe si estás en medio de un sueño fantástico, intentar dar los mejores consejos y simplemente, apoyar a ese amigo en todo lo que haga aunque le adviertas que se llevará la mayor ostia de su vida. Si no sabes lo que es un amigo, lo siento, no sabes lo que te estás perdiendo.